(ﺣﻜﻤﺮﺍﻥ) i. (Ar. ḥukm ve Fars. rān “yürüten, süren” ile ḥukm-rān) Hüküm süren, hâkim olan kimse: Fakat sonra îtimâdına ârız olan bu muvakkat tezelzülü müteâkip ümit tekrar hükümran olurdu (Hâlit Z. Uşaklıgil). Fikir bâzan iktidârı hazırlar, fakat hükümran olamaz (Ahmet H. Tanpınar). ● Hükümrânî (ﺣﻜﻤﺮﺍﻧﻰ) sıf. (nispet eki -і ile) Hüküm sürene âit.
Hüküm sahibi olan Sultanlara “Allah dilediğini yapmakta mutlak galibdir. (Yusuf Sûresi, 21) ayeti kerimesiyle gerçek hüküm sahibinin Allah "Celle Celaluhu" olduğunu hatırlatmak için, Sultanların taktıkları yüzüklere veya baş uçlarına yazılırdı. Yüzüğümüzün taşı kehribardır etrafına kök safir nakşedilmiş.
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.