Şehzade Cihangir (Osmanlı Türkçesi: شهزادة جيهانغير; d. 1531, İstanbul - ö. 1553, Halep), Osmanlı Padişahı I. Süleyman'ın Hürrem Sultan'dan olan beşinci oğlu.
Babası I. Süleyman, hastalığı sebebiyle Şehzade Cihangir'i sancağa çıkarmayıp yanında tutmuştur. Az sayıda sefere katılmıştır. Şehzade Cihangir ruhen, duygusal bir karakter; fiziksel olarak da zayıf bir yapıya sahip idi. Doğuştan kambur olarak dünyaya gelen Cihangir için babası Sultan Süleyman, cihanı sırtında taşıyan anlamına gelen Cihangir ismini vermiştir.
Şehzade Cihangir, 1531 yılında dünyaya gelmiştir. Eğitimini sarayda tamamlamıştır. Kambur olan genç şehzade öz kardeşleri tarafından hep alay konusu olmuş ve dışlanmıştır. Lakin, babasının ilk eşi Mahidevran Sultan'dan olan ağabeyi Şehzade Mustafa onu dışlamamış, ve ona bir arkadaş gibi davranmıştır. Bu yüzden Cihangir'de ağabeyini kendi öz kardeşlerinden daha çok sevmiştir.
1553 yılında yapılan Nahçıvan Seferi'nde ağabeyi Şehzade Mustafa'nın öldürülmesinden çok etkilenen Şehzade Cihangir, bir süre sonra akli dengesini kaybetmeye başladı ve hastalandı; kısa bir süre sonra 27 Kasım 1553 tarihinde sefer sırasında Halep'te öldü.
Ölümünden sonra babası 1. Süleyman, Mimar Sinan'a 1559 yılında Cihangir Camii yaptırmıştır. İstanbul Beyoğlu’ndaki Cihangir Mahallesi, bu adını Şehzade Cihangir'den almış bulunmaktadır. Şehzade Cihangir'in mezarı İstanbul'daki Şehzadebaşı Camii'sinde ağabeyi Şehzade Mehmed'in yanı başında yer almaktadır.